BURGERPARTICIPATIE

Natuurlijk wilden ze hun handtekening zetten! Ik ging huis aan huis met een handtekeningenlijst voor een speelplaatsje in onze straat. Een straat met vooral studentenhuizen, hier en daar een paar bejaarden, en één gezin met kinderen, het onze. Met al die studentenfietsen bleef er weinig ruimte over op straat om te spelen, dus een klein speelplekje leek me een goed idee. Overal waar ik aanbelde, met kind aan de hand, was men enthousiast, dat speelplekje moest er komen!

De gemeente zorgde verrassend snel voor een glijbaan en een wipkip. Onze kinderen en meegenomen vriendjes vonden het geweldig. Ik zag met plezier dat er ook gebruik van gemaakt werd door kinderen die er weliswaar niet woonden, maar op weg naar elders door de straat renden richting speelplaatsje.

Ik wentelde mij in mijn succes tot de jongste huilend thuiskwam; ze had zich bezeerd aan een fiets die tegen de glijbaan geparkeerd stond… Dezelfde studenten die zo bereidwillig de handtekeningenlijst hadden getekend gebruikten het spelmateriaal nu als fietsenstalling. Drie tot vier fietsen werden er tegen aangezet, vaak extra veilig verzekerd met een dikke ketting. De sturen en andere uitstekende onderdelen maakten de glijbaan tot een gevaar voor spelende kinderen. Zelfs de wipkip bleek gebruikt te kunnen worden om een fiets aan te verankeren.

Waar mogelijk verplaatste ik fietsen, maakte een poster die ik duidelijk zichtbaar op de glijbaan hing, plakte sticky notes op de fietsen zelf met vriendelijke verzoeken om de fietsen elders te parkeren. Maar ik kon wel aan de gang blijven, de volgende keer stond er weer een andere fiets… Wat je niet kunt veranderen kun je beter loslaten en zo heb ik uiteindelijk knarsetandend mijn verlies genomen. Veel verder weg waren andere speelplekken waar de kinderen veilig konden spelen.

Jaren later: werk in uitvoering in onze straat. De ongebruikte glijbaan en wipkip werden keurig vervangen door de gemeente, omdat het daar blijkbaar tijd voor was volgens het vervangingsschema.

Nog een paar jaar later: een inspraakmiddag bij de gemeente. We mochten allemaal meepraten over de herinrichting van onze straat. Voor ik mijn ideeën over het ongebruikte speelplaatsje kon ventileren, hoorde ik de gemeenteambtenaar met besliste stem zeggen: “… dat speelplaatsje moet hoe dan ook blijven, dat is er gekomen met Burgerparticipatie…..”